ՀՀ գիտությունների ազգային ակադեմիայի համակարգում մեխանիկայի վերաբերյալ հետազոտություն է իրականացվել Շինարարարկան կոնստրուկցիաների մեխանիկայի ամբիոնում (1945-1955) մաթեմատիկայի և մեխանիկայի ամբիոնում, 1955-ին ՝ մաթեմատիկայի և մեխանիկայի ինստիտուտում, իսկ 1971-ից առ այսօր՝ մեխանիկայի ինստիտուտում: Այս ոլորտում առաջին համակարգված ուսումնասիրություններն իրականացվել են պրիզմատիկ ձողերի ոլորման և ծռման խնդիրները լուծելու համար:
1947-1948 թվականներին Նագուշ Հարությունյանի կողմից առաջարկվեց մեթոդ, որը հետազոտական խնդիրների լուծումը հանգեցնում է հանրահաշվական հավասարումների ռեգուլյար անվերջ համակարգի: Այս մեթոդի հիման վրա ուսումնասիրվել են ոլորման և ծռման խնդիրները, որոնք լայնորեն կիրառվում են տարբեր երկրաչափական ձևերի մեքենաշինական կառուցվածքների մեջ:
1954 թվականից ի վեր իրականացվել են բազմակողմանի հետազոտություններ՝ նվիրված առաձգականության տեսության հարթ, տարածական, կոնտակտի և խառը եզրային խնդիրների ուսումնասիրությանը: Լուծվել են նոր դասի մի շարք հետաքրքիր խնդիրներ: Այս խնդիրների լուծումները կառուցելիս ընդհանրացվել և մշակվել են կրկնակի, եռակի ինտեգրալ և այլ ֆունկցիոնալ հավասարումների մաթեմատիկական մեթոդներ: Զգալի թվով աշխատանքներ են նվիրված դեֆորմացվող մարմինների փոխազդեցության խնդիրներին, ինչպես նաև տարբեր տեսակի լարումների կոնցենտրատորներին (դրոշմներ, անցքեր, ճաքեր, ներդրակներ, ստրինգերներ):
